Christchurch, Kaikoura en terug

3 januari 
Vandaag vertrekken we vanuit Dunedin naar Christchurch waar we aantal plekken gaan bezoeken. Jos zijn vader is hier geboren en gaan eerst naar strand waar het gezin heen ging genaamd ' Taylors mistake ' via een steil weggetje vinden we het strand en vinden ook de plek waar een foto's zijn gemaakt en maken op dezelfde plek weer foto's.
Het speedway circuit en lagere school worden ook gevonden en gaan daarna op zoek naar ouderlijk huis. Hier bellen Jos en Nine aan en mogen van de huidige bewoonster even binnen komen, erg leuk. Daarna de camping opgezocht, lekker gegeten en potje getoupt.

Bij de afwas raken we in gesprek met 4 mannen uit Afganistan, die hier 18 jaar geleden met hun gezinnen hier naar toe zijn gevlucht. We krijgen glas wijn aangeboden en als even later de zalm uit de oven komt ' moeten ' ook een hapje proeven. De mannen gaan elk jaar met elkaar op vakantie. De vrouwen  passen dan op de winkeltjes en andere zaken die ze in Aukland hebben terwijl hun met een busje op vakantie zijn. 

De volgende morgen vertrekken we naar Kaikoura waar we voor dinsdag een boottocht hebben geboekt om hopelijk walvissen te spotten. Wederom een prachtige rit met weer een totaal ander landschap met heuvels en op de achtergrond de bergen van de zuiderlijke alpen. Onderweg lunchen we bij een leuk oud treinstationetje wat gerund wordt door een dochter van Hollanders die in 1978 hier naartoe zijn geëmigreerd.  Er hangt een oud kranten artikel waar een interview met hun staat met daarin de vraag waar ze spijt van hadden. Het antwoord was ' dat ze het niet eerder gedaan hadden ' . Hier kan ik me wat bij voorstellen.. .. Erg lekker gegeten en daarna op naar Kaikoura , onderweg slaan we af naar 'cathedrial cliffs 'een natuurlijke kathedraal en zeker de moeite waard, daarna weer onze weg vervolgd en komen einde van de middag aan. Nine en Jos gaan het dorpje alvast in en we treffen elkaar later in een kroegje waar we even later gaan eten en ik getrakteerd wordt op een bierproeverij van de tap, erg leuk en lekker, nog een potje gepooled en daarna redelijk op tijd naar bed. Gaan er morgen om 5.45 uur uit om op tijd ons te melden voor het walvisspotten. 

Op tijd eruit dus en hoeven maar een klein stukje te rijden naar parkeerplaats waar we ons moeten melden.

Na een safety-brieving worden we met de bus naar de boot gebracht en varen even later de Pacific Ocean op. We hebben ( weer ) geluk met het weer. De zon schijnt volop en het waait nauwelijks, wel een kleine deining maar dat mag de pret niet drukken alhouwel Nine wel een beetje bleek wordt. Na een tijdje varen wordt de boot stil gelegd en hangt de kapitein een paal met echolood in het water om te luisteren of er enige activiteit onder water is en dan wel in het bjjzonder het geluid van walvis soorten.Dit wordt een aantal keer herhaalt en we krijgen ondertussen via een tv scherm uitleg en info over alles wat hier zo onder ons rond zwemd en hoe het eruit ziet.  Wat deze plek zo bijzonder maakt is dat er hier een eind  uit  de kust zich een canyon bevindt die een diepte heeft tot maximaal 1200 meter. Een zeer geschikte omgeving voor o.a.  walvisachtigen die hier naar grote dieptes duiken om daar hun prooi op te sporen en te eten. Via het scherm zien we het heel snel dieper worden en wordt er tijdens de peiling activiteit  onder  water waargenomen.  Iedereen wordt verzocht om snel naar binnen te komen en varen volle vaart richting de plek waar er iets te zien moet zijn. De spanning is voelbaar aan boord,  iedereen is muisstil en kijkt hoopvol en gespannen naar buiten. Even later worden we beloond met een heuse potvis die we voor een klein gedeelte,  10%, boven water zien. Het is n.l zo dat ze tot ongeveer 45 min duiken en daarna voor ongeveer 10 tot 15 min boven komen om bij te komen en de longen weer vol te zuigen. Ondertussen worden ons van allerlei zaken verteld en komt het moment dat de potvis gaat duiken. Idereen houdt zijn camera gereed en ja hoor, daar duikt hij en zien we als laatste het bekende schot van de staart, wat een kippevelmoment ... de camera's klikken als een bezetene en iedereen heeft een glimlach  van oor tot oor. Nine ietsje minder omdat ze een zakje heeft gevuld maar dat mag haar pret niet drukken ( de vorige keer heeft ze niets gezien en de volgende dag werd er niet eens uitgevaren )

Helemaal blij worden we gevraagd snel weer naar binnen te komen omdat er even verderop nog een potvis gespot is door een van de bemanningsleden die bovenop op de uitkijk staat.

En ja hoor, even later worden we getracteerd op de volgende potvis die naar de oppervlakte is gezwommen en uit ligt te rusten en na een poosje weer de meest mooie plaatjes opleverd. We varen op ons gemak weer terug en worden ook nog getracteerd op albatrossen die majestueus langs vliegen met hun gigantische spanwijdte van 3 meter. We gaan er vanuit dat dit het was omdat de tijd erop zit maar krijgen nog een extra bonus en varen snel de zee nog een stukje op omdat er nog een potvis opgedoken is, wederom een prachtgezicht en wat een geluk, 3 potvissen in 1 tour terwijl het niet zeker is dat je überhaupt wat ziet.

Even later stappen we weer aan land in de bus en als we aankomen zien we in de verte nog wat hector dolfijntjes springen.  Wat een dag...

We stappen weer in de camper rijden via de kustweg weer richting Christchurch. Na een kwartierte stoppen we nog even langs de weg waar diverse zeeleeuwen liggen te zonnen op de rotsen en te spelen in het water.

Na de nodige foto's rijden we weer verder en komen in de loop van de middag na 187 km weer terug  in Christchurch.  Nog even naar de botanische tuin en park en weer naar de camping.

Vandaag, woensdag 6 januari, zijn we de stad in geweest, Er is na de aardbeving van 2011 al veel werk verricht maar er is ontzettend veel schade en een groot gedeelte van de stad ligt nog daadwerkelijk plat.

Zijn nog in een museum geweest waar aantal beelden en restanten te zien zijn, wat moet dat angstaanjagend en verschrikkelijk geweest zijn.

Het is al laat en ga er een eindje aan breien.

Morgen inpakken schoonmaken, camoer inleveren e  vliegen we rond 17.00 onze tijd via Sydney naar Bangkok.  Ben benieuwd wat we daar weer beleven 

Het zal zwaar vallen om dit waanzinnig mooie land te verlaten en hebben onszelf stiekem beloofd en hopen dat we hier ooit weer terug zullen komen